Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Minime vero istorum quidem, inquit. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Stoici scilicet.

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Duo Reges: constructio interrete. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Quam ob rem dissentientium inter se reprehensiones non sunt
vituperandae, maledicta, contumeliae, tum iracundiae,
contentiones concertationesque in disputando pertinaces
indignae philosophia mihi videri solent.

Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex
Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus.

Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum.

Bork: Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Idemne, quod iucunde?: Summus dolor plures dies manere non potest?
Falli igitur possumus.: Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.
Bork: Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.
Nihil sane.: Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur;
Bork
Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?
Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Quis istum dolorem timet?
Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur.
Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit.
Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis.